مرز باریکی است ما بین یک عکاسی سطحی و صرفا فرصت طلبانه و یک ثبت انسانی و با احساس بشر دوستانه این مرز را چگونه می توان تشخیص داد؟ بواقع هیچ محکی نیست! جز احساس لحظه ای هنرمند که در یک مدیوم نامرئی به جریان در خواهد آمد و مخاطب را درگیر خود میکند تبریک میگم بخاطر تعهد ی که دراین اثر موج می زند
ممنون از نقدخوبتان در جواب سوالتان باید بگویم مخاطب آزاد هستش هر برداشتی پس از دیدن این تصویر چه درباره عکاس و چه در باره تصویر داشته باشه.من دردی داشتم که به تصویر کشیدم.
داشتی به باران بدو بیراه میگفتی و راه خود را میرفتی. از خیس شدن عصبی بودی و چیزی جز گرمای اتاقت تو را آرام نمیکرد. فقط یک خیابان لعنتی دیگر تا خانه فاصله داری. نگاهی به آن میاندازی خیابان زیاد شلوغی نبود و حال بالا رفتن از پل عابر پیاده را هم نداشتی ولی فکر خیس شدن بیشتر از پاشش آب خیابان از طرف ماشینها تو را به آن بالا کشاند قافل از آنکه با به خانه ای سرد گذاردی. خانه ای سرد سرد
:)
آفرین آقا
خیلی خوبه