این عکس با همه ی گرمایی که به چشم متصاعد می کند سردی خاصی دارد. نگاه پسرک درون کادر که هنوز به حسی خاص نرسیده و تنها به دنبال اتفاقی است...لحظه ی شاتر زدن عکاس به جا و درخور است.حالت دست ها و آن تنه ی درخت فرصتی است که به ان فکر کنیم...
ثبتی فاخر که دیدن چند باره آن هم چیزی از وقارش نمی کاهد... دست جمع شده کودک که گویی از حرارت آتش دوری می جوید مرا تحت تاثیر خود قرار می دهد. چهره هایی که نمی بینیم و رخ هایی که رنگ باخته اند
نداشتن عنوان و فضای چندلایه، مخاطب را به تعریف سناریویی که عکاس از ثبت این اثر زیبا در ذهن داشته، وا میدارد. رنگ های گرم و دید سه بعدی این برداشت قابل تحسین است. درود جناب قاسمی
آفرین